နတ္သုဒၶါ
ဟု လူတို႔ေခၚၾက ေရးၾကေသာ္လည္း စာအရ-သုဓာ-သုဓာဘုတ္-ဟု ဆိုပါသည္။ ၄င္းမွာ နတ္တို႔၏ေရွးေကာင္းမႈ အားေလ်ာ္စြာ မိမိဗိမာန္အနီး၌ ေပၚေပါက္လာေသာ ေဒ၀ဒုမမည္ေသာ သစ္ပင္၏ အသီးအပြင့္တို႔ ျဖစ္သည္။
ထိုသစ္ပင္မွသီးေသာ အသီးသည္ သုဓာဘုတ္ပင္ ျဖစ္သည္။ အပြင့္မွျဖစ္သည့္ ပ်ားလပို႔ကဲ့သို႔ေသာ ၀တ္ရက္သည္ ပီယူသမည္၏။ ထိုသုဓာဘုတ္၊ ပီယူသ တို႔ကား သိမ္ေမြ႔ေသာ အေတြ႔အရသာ ၾသဇာႀကီးလွ ေသာေၾကာင့္ နတ္၏ ကိုယ္ခႏၶာကို အေထာက္အပံ့ျပဳလ်က္သာ ပ်ံ႔ႏွံ႔၏။ က်င္ႀကီး က်င္ငယ္ မျဖစ္ေပ။ ဤသုဓာဘုတ္၊ ပီယူသတို႔ကား တစ္ဘံုထက္ တစ္ဘံု သိမ္ေမြ႔ေကာင္းမြန္သျဖင့္ အထက္ဆံုးျဖစ္ေသာ ၀သ၀တၱီ ဘံု၌ကား အသာလြန္၊ အေကာင္းမြန္ဆံုးျဖစ္ေတာ့သည္ဟု (သာရသဂၤဟ)က်မ္း၌ ဆိုေပသည္။
No comments:
Post a Comment